popowiczowski

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) czej pochodzenie fińsko-sklawackie niż polskie. Zrozumiałem od razu obrzydłe przymiotniki: «Stąd dzielny Rusin, stąd Lach niespokojny!» Zimny, zepsuty hołdami tym milszymi, że je odbierał od Lachów, pozował ciągle... W ułożeniu i obyczaju miał coś moskiewskiego raczej, popowiczowskiego. Rozmawiając ze mną siedział trochę za poufale na towarzystwo, w którym się znajdodował, w poręczowym krześle. Córka domu, ujmująca panna, podała mu filiżankę herbaty; przyjął całkiem obojętnie i skosztowawszy oddał spokojnie stojącej, mówiąc: «Za mocna...»“...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Jastrun, Mieczysław 1952. Mickiewicz, wyd. 5, Warszawa : PIW
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
przymiotnikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.