performatywny

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) to — ex dejinitione — szczery)? Ale jeśli wchodzi w grę analogia z informatorem, to dlaczego nic się nie mówi o warunku kompetencji (wszak można chcieć powiedzieć prawdę, a jednak wprowadzić w błąd przez brak rozeznania)? Te wątpliwości autor rozważanego tekstu uznałby może za będące nie na miejscu, ponieważ scharakteryzował powtórne wygłoszenie (W) jako performatywne (performative utterance), a trzeba wiedzieć, że słowo to (pochodzące od Austina i rozpowszechnione przez innych filozofów oksfordzkich) ma w pewnych kręgach potężną moc wyjaśniania; określa ono takie użycie zdania, że przez sam fakt wygłoszenia, zdanie to staje się prawdziwe. Ale stwierdzenie takie, choć może trafnie...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
SFil - Studia Filozoficzne (Warszawa)
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
przymiotnikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.