cholerowy

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) umiał stworzyć wokół siebie, uważany był w Europie za monarchę idealnego. Będąc aktorem nie gorszym niż starszy brat, potrafił umacniać swoją legendę. Gdy w roku 1831 wybuchły w Petersburgu „bunty cholerowe” (obywatele miasta obawiali się podczas epidemii przebywać na kwarantannie w szpitalach), car wjechał w wzburzony tłum i okiełznał go jednym stentorowym okrzykiem — „Na kolana!”...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Jerz, Jan Jerzy 1980. Historia krzepi?, Warszawa : Czytelnik
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
przymiotnikliczba mnoga

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.