celibater

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Okazało się niebawem, że oboje smutni jesteśmy i cierpiący: ja dosyć spokojnie, ona rzucająca się jak płotka w rzeczce litewskiej. Przekonawszy się, że pusty jestem, jak nasze stepy, i nawet — nie jak na celibatera przystało — rozkochany w pustyni serca mojego, które ani się poddało komu, ani pękło, pani Joanna (to bowiem imię dziewicy Orleańskiej pięknie przystaje do jej królewskiej postawy), łaskawie przygarnęła moją pokorną przyjaźń trubadurową, pewna zupełnie, że przyjaźń to bezinteresowna, szczera i oddana, która nigdy nie przyrzeka więcej, niż chce dotrzymać, ale czasem dotrzymuje więcej, niżeli przyrzeka...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Hoesick, Ferdynand 1923. Paryż, Warszawa etc. : Gebethner i Wolff
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.