ban-dur

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) — tak dźwięczy klawikord, a bandura? — „brząka w srebrne struny: — Ban-dur-dur... Ban-dur...” Rytm walczyka, w scenie tanecznej, a nie — muzycznej, oddaje rytm strofy dwunastozgłoskowej (dzielącej się zatem na trzy), podczas gdy narracja zamyka się w dziesięciozgłoskowych wersach: Raz-dwa-trzy... Raz-dwa-trzy... a wszystko na palcach...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Skrobiszewska, Halina 1987. O Hannie Januszewskiej, Warszawa : Nasza Księgarnia
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
wykrzyknik

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.