żydłaczyć

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Twarz uczciwego warszawskiego Żyda krawca, nie właściciela zakładu krawieckiego, tylko jakiegoś majstra, działacza związkowego. I pyta się mnie żydłacząc, po polsku, z jakimś błędem językowym: „Powiedzcie mi, czy Warszawa w ostatnich latach bardzo się zmieniła?“ Nowa niespodzianka. Twarz bardzo przyzwoitego tatusia, takiego ojca rodziny, Żyda tradycyjnego, ale jednocześnie komunisty. Rozmawiamy. Opowiadam mu o War131...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Wat, Aleksander 1977. Mój wiek. Pamiętnik mówiony. Cz. druga, Londyn : Polonia Book Fund Ltd.
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
imiesłów

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.