zło-absolut

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Na jednym wszelako punkcie bardzo istotnym ten tak prawidłowy dotychczas paralelizm obu postaw jest przełamany. Meliorysta dąży nie tyle do pełni dobra w sobie, której praktycznie nikomu się spodziewać nie wolno, ile skromniej: do jego przyrostu, do postępu w nim, posunięcia się naprzód. Zrozumiałe i naturalne: w sferze wartości dodatniej każdy nawet drobny przyrost jest cenny. Kto jednak chce wyzbyć się zła pojętego tak, jakeśmy to tu przedstawili, zła-absolutu, zła-klątwy, grozy, która całą duszę znieprawia, temu nie wyda się cennym jakieś drobne jego zmniejszenie: toteż jako „ubytek zła” w żadnym razie cel soteryka określić się nie da. W stawianiu sobie celu soteryk nie może nie być maksymalistą,...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Czeżowski, Tadeusz (red.) 1960. Charisteria. Rozprawy filozoficzne złożone w darze Władysławowi Tatarkiewiczowi w siedemdziesiątą rocznicę urodzin, War­szawa : PWN
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.