zwinować

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) „ramiona rozprzeć” (Ak I 64); rówieśnic się (K LXXXIV); spotężnić się (W II 354, Wes II 1246); uwstrętniać (K XIX); wkamienić por. „grobowiec smutkiem wkamienionym gada” (K LI); wychwaścić (Bd I 341); zlubić por. „dziewka... urokami zlubiona” (Bd I 238—239); zszczęśliwić (PL 43); zwinować (Leg 204); żuczeć por. „chrząszcze żuczą” (M po 82); kęsiś ‘gdzieś’ (?) por. „śpiew kęsiś mi brzęczy przez ucho” (Bd III 78)...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Klemensiewicz, Zenon 1961. W kręgu języka literackiego i artystycznego, Warszawa : PWN
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
czasownik

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.
Sąsiedztwo a fronte

K) Słowa obecne w Słowniku ortograficznym języka polskiego Władysława Kokowskiego i pominięte w indeksie, ze względu na założenia NFJP.