zakurz

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) ‘organizm!? — na wyraz Libelta w tym znaczeniu powołuje się Trentowski; wied Kam CzyJF Hal 1, 79; wyksztalt Cieszk O 1, 53; Kras PisF 7, 111, zapewne od wykształcić; a) z zachowaniem miękkości spółgłoski końcowej pnia: poezja: niedostarcz Słów KD 4, 61; ocień „Niech ostoję się w ocieni” Zal P 1, 77; zakurz „I dom z dawnego zakurzu wymiata” Słów Ag 9, 170; zamyśl ‘zamyślenie’ TOliz Dz 1, 143; proza: roztwórz a. roztwór ‘człon diady w sensie heglowskim' Trent Ch 13; ucz ‘metoda' Trent Ch 48; b) formantem nowego wyrazu staje się miękkość spółgłoski rdzennej: rozbierz ‘analysis’ Trent Ch 47; zbierz ‘synthesis’ Trent Ch 47. Zob. Wyrazy złożone, Rzeczowniki, grupa 1 i 5...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Skubalanka, Teresa 1962. Neologizmy w polskiej poezji romantycznej, Toruń : TNT
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.
Sąsiedztwo a fronte

K) Słowa obecne w Słowniku ortograficznym języka polskiego Władysława Kokowskiego i pominięte w indeksie, ze względu na założenia NFJP.