węglarz-osadnik

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Tymczasem w opisie otoczenia podał autor, że na pewnej wysokości zajętej przez Cichorza uboczy leśnej jest miejsce, zwane limierze, oczywiście lemierze, śródleśne miejsce, gdzie się wypalało węgiel i potaż. Są limierze, i to zarośnięte już drzewiną, a zatem musieli tam być dawniej węglarze-osadnicy. Co się więc z nimi stało? Dlaczego w powieści brak o nich choćby wzmianki? Oczywiście dlatego, że lemierzysko na uboczy znał Orkan, że ono tam jest do dzisiaj, co więcej, że przynależy ono 'do ojcowizny Smreczyńskich. Rzecz zaś jasna: nie mógł go...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Pigoń, Stanisław 1974. Na drogach kultury ludowej. Rozprawy i studia, Warszawa : LSW
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba mnoga

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.