wyinaczyć

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) — Dobrze, dobrze — przerwał terkotanie. (Mignęło coś spod Sy-dżenu: też taki potok słów, wyinaczonych, z trzeszczącym „r“, i takie same ostre spojrzenie spod przypuchniętych powiek, czujne, wrogie, urągliwe.) — Dobrze, mieszkajcie sobie. Tu jest list do mnie. Gdzie?...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Saliński, Stanisław Maria 1962. Anna z kamienia, Warszawa : Czytelnik
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
imiesłówliczba mnoga

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.