wyfiukać

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) się i krzątał ze wszystkich sił. Księżna była widocznie przejęta, oglądała się, posyłała na wszystkie strony uśmiechy, prowadziła rozmowy z sąsiadami; dokoła niej byli sami mężczyźni. Na estradzie najpierw ukazał się flecista o suchotniczym wyglądzie i najstaranniej wyfiukał... przepraszam! wygrał równie suchotniczą sztuczkę; dwie osoby zawołały: „Brawo!“ Następnie jakiś tęgi pan w okularach, bardzo na pozór solidny, a nawet ponury, odczytał basem sżkic Szczedrina; oklaskiwano szkic, nie wykonawcę. Potem ukazał się pianista, którego Aratow już znał, i odbębnił tę samą...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Turgieniew, Iwan 1956. Z pism. Wiosenne wody i inne opowiadania, tłum. K. A. Jaworski et al., Warszawa : PIW
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
czasownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.