wycug

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Starego Matusa korciło wiecznie. Siedział u syna na wycugu i co dzień słyszał od synowej, że darmo strawę żre. Pasł bydło, skrobał ziemniaki, kołysał dziecko, a zawsze darmo było to, co zjadł, choć i bez omasty. Na machorkę nie było skąd grosza wziąć. A pani nauczycielka z Buczyn kupowała jagody, jak kto przyniósł. Dziesięć groszy za garnuszek dała, piętnaście jak za większy...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Wasilewska, Wanda 1952. Ziemia w jarzmie. Powieść, wyd. 5, Warszawa : KiW
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.