współ-lokator

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) wśród zupełnej próżni. Potem uświadomiłem sobie, kim jestem; przyszło drugie pytanie: „Gdzie ja jestem?“ — I na to przychodziły odpowiedzi: „W domu, w mem łóżku... — Miksch (to mój współ-lokator zaraz przyjdzie, trzeba wstawać“, i otem znów: Siedzą na mojem miejscu, w przedostatniej ławce, w piątej klasie... Nie, jak to możliwe, aby ktoś w biały dzień zasnął przy stoliku w kawiarni!... Ale potem naraz mogłem już roz...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Perutz, Leo 1930. Od dziewiątej do dziewiątej. Romans namiętności, przeł. J. Konarski, Warszawa etc. : Renaissance
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.