wprosić się

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) nie siądzie. Nie wiem, czy go użył i z jakim skutkiem. A mogłem się dowiedzieć, bo znał dobrze Kirsanowa, żony ich bardzo się przyjaźniły. Dopiero w 1965 nadarzyła się okazja: w delegacji poetów sowieckich zaproszonych do Paryża był też i Kirsanów. Wprosiłem się na przyjęcie dla niego u mojego francuskiego przyjaciela. Było czworo poetów, nie będę opisywał tej żałosnej sceny: miałem żywe wrażenie, że jestem w Tambowie, w latach 50-tych ubiegłego stulecia, w salonie liberalnej baryni, gdzie „produkują się“ dobrze wychowani lokalni poeci (iz dworowych)...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Wat, Aleksander 1977. Mój wiek. Pamiętnik mówiony. Cz. druga, Londyn : Polonia Book Fund Ltd.
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
czasownikliczba pojedynczaforma zwrotna

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.
Sąsiedztwo a tergo