wirtuoz-wokalista

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) charakteru ściśle użytkowego. Kompozytorzy często sami wykonują swe dzieła (np. skrzypkowie i dyrygenci), muzykują dla samej radości, jaką im to daje. Ten ostatni rys dotyczy zresztą także w dużej mierze i wirtuozów wykonujących obce utwory (wirtuozi-wokaliści w operze). Ten moment dobrowolnego, aktywnego zaangażowania się w kultywowaniu muzyki istniał już i w renesansie. Ale jego ograniczenie ilościowe sprawiło, że nie występował on tam jako typowa cecha stylistyczna. Typowy staje się dopiero dla świeckiej muzyki baroku. Z kolei wpłynął on silnie na upowszechnienie muzyki w ośrodkach miejskich i na jej zróżnicowanie w całym szeregu gatunków o różnej społecznej użyteczności...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Łobaczewska, Stefania 1961. Style muzyczne. T. 1. Cz. 2, Kraków : PWM
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba mnoga

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.