wilczeć

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) W, Ms lp. rzecz. r. m. wilczar przestarz. 'szybki koń5 wilczej 1. D, C, Ms lp. r. ż. przym. wilczy; 2. 2 os. lp. rozk. czas. wilczeć wilczur 1. M lp. rzecz. r. m. 'pies owczarek niemiecki5; 2. D lm. rzecz. r. ż. wilczura 'skóra wilka5 wilczura 1. M lp. rzecz. r. ż.; 2. D, B lp. rzecz. r. m. wilczur wilczury 1. M, B, W lm. rzecz. r. m. wilczur; 2. D lp., M, B, W lm. rzecz. r. ż. wilczura wilczurze — wkuć 350*...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Buttler, Danuta (red.) 1984. Słownik polskich form homonimicznych, Wrocław etc. : ZNiO
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
czasownik

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.