tupotanie

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Wszystko zostało spalone, zniszczone, wysadzone w powietrze — zrównane z ziemią. Ale czyjeś ręce dogrzebały się chodnika, oczyściły tę ścieżkę, postawiły tabliczkę z nar pisem „Nowolipie“. Tamta ścieżka, poprzeczna, to Karmelicka. Ma drewnianą kostkę. Kiedyś sunął po niej tramwaj, jeździły samochody, dorożki. Zbyszek lubił przysłuchiwać się tupotaniu kopyt końskich na tej kostce: było głuche, jakby wsiąkało w drzewo...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Hen, Józef 1954. W dziwnym mieście. Powieść, Warszawa : Czytelnik
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.