teraźniejszość-przeszłość

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Wiersz jest wypowiedzią skierowaną w przyszłość, podczas gdy cała reszta człowieka tkwi w przeszłości-teraźniejszości. A może lepiej powiedzieć na odwrót: teraźniejszość-przeszłość tkwi w człowieku, składa się nu niego w tej sytuacji zawieszenia, eliminującego wszystko, co nieistotne. Wiersz jest więc próbą przeskoczenia świaita-siebde i w ten sposób uzyskania nadświadomości, dla wyrażenia której służy ów zasób świata w człowieku wypowiadającym się właśnie. Bo po skoku owym świat niezupełnie pozostaje poza człowiekiem, skok ten dokonuje się raczej razem ze światem; ale jakże odmienny jest teraz obraz człowieka-świata...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Więź - Więź (Warszawa)
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.