teoretyk-pozytywista

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Najjaskrawiej idee Taine’a stosował Zola w powieściach z lat 1871—1891, usiłując nie robić w nich nic innego, jak tylko opisywać prawdziwego człowieka i jego właściwości wyznaczone przez środowisko. „Mając lat około 25“ — pisał — „przeczytałem Taine’a, który obudził we mnie teoretyka-pozytywistę“. Idee Taine’a pojął nawet przesadnie, a przez to niewłaściwie: chciał pisać powieści „eksperymentalne“, opierać sztukę na eksperymentach, jak w laboratoriach wywoływać fakty ucieleśniające prawa ogólne, a więc spełniać rolę uczonego, nie artysty. To zacieranie granicy między literaturą piękną a traktatem naukowym było zresztą charakterystyczne dla całej epoki i jej założeń filozoficznych...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Tatarkiewicz, Władysław 1970. Historia filozofii. T. 1-3, wyd. 7, Warszawa : PWN
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.