służalczo

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) człowieku z tikiem w twarzy. Wzięła siatkę i nagle przyszła jej myśl, która osłodziła to przymusowe odejście: „Może się pokłócą na dobre, jak sobie pójdę“. Z wielkim pośpiechem zbiegła ze schodków werandy. Leda wstała z rozpaczliwem ziewnięciem, i służalczo powlokła się za nią, wachlując spuszczonym ogonem swój opadnięty brzuch. Jasia wybiegła na drogę i nawet nie przyjrzała się samochodowi, który stał przed domem Broniszewskich. Było jej...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Krzywicka, Irena 1930. Pierwsza krew. Powieść, Warszawa : Księgarnia F. Hoesicka
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
przysłówek

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.