słowański    Hasło odrzucone

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Diuorzaninie polskim. Mówi on mianowicie, że „nasz ięzyk nie iest sam w sobie stári, chocia nim dawno Polacy mówią, ále urodził się niedawno bárzo z Słowańskiego,” i pisze dalej: „Albowiem wszytki te ięzyki: Polski, Czeski, Ruski, Chárwácki, Bosneński, Serbski, Raczki, Bułgarski y ine był pirwey ieden ięzyk, iako y naród ieden Słowański... S tego tedy narodu, kiedy iedni tám, drudzy sám siedliska swe przenieśli, przyszło y to, iż z iednego ięzyka wyele się ich urodziło rożnych.” Pogląd ten o dawnej wspólności pochodzenia i języka, łączącej narody słowiańskie, znalazł całkowite potwierdzenie i uzasadnienie naukowe w badaniach językoznawczych, historycznych i archeologicznych wieku XIX i czasów najnowszych...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Lehr-Spławiński, Tadeusz 1954. Rozprawy i szkice z dziejów kultury Słowian, Warszawa : Pax
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
przymiotnikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.