szlachcic-chłop

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Z szlachtą polską polski lud — śpiewa wszystko, co marzy i śni, powtarzają artyści, pociągnięci urokiem wsi polskiej i miną Piastowską jej mieszkańców, powtarzają mieszczuchy, którzy- spragnieni emocji bałamucą się narodowo, powtarzają starzy' i młodzi zwolennicy idylli, wpatrzeni w typ uszlachconego Bartosza i szlachcica w sukmanie. I wcielenie ideału zeszłona ziemię. Z nieba Słowackiego zstąpił szlachcic-chłop Wernyhora, przywiózł Złoty Róg, ów róg oczekiwany, wytęskniony, ów ton wszystkich serc, hasło czynu, głos Zmartwychwstania. I czyn nie następuje. Złoty Róg nie zagrzmiał. Szlachcic-artysta składa go w ręce chłopa, a sam zasnuwa się w sieć...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Wyspiański, Stanisław 1981. Wesele, wyd. 3, Wrocław etc. : ZNiO
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.