szanownie

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) za jaką go mieli inni. Wiele szczegółów ciekawych, ale smutnych; nieraz coś, co bardzo przypomni okropną bezmyślność i rozprzężenie roku 1863, a w tern wszystkiem, postać tego biskupa i tego młodego Wybickiego, którzy obadwa widzą, jak to źle idzie, nie wierzą w szczęśliwy koniec, a dobywają z siebie ostatnich sił, żeby to dobrze kierować i ratować, i zbliżeni do siebie zdaniem i cierpieniem, łączą się przyjaźnią, która u jednego wygląda na cześć i uwielbienie dla wielkiego człowieka, a z drugiej jakąś ojcowską dobrocią i łaskawością; te dwie postacie wyglądają bardzo pięknie i szanownie...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Tarnowski, Stanisław 1903. Historya literatury polskiej. T. 1-3, wyd. drugie, przejrz. i dopełn., Warszawa : Słowo
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
przysłówek

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.