syn-prawnik

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) dziwymi cechami prototypowych postaci: dwóch synów i synowej. Konstruowane sytuacje odnosimy w całości do świata fikcji (o różnym stopniu subiektywizacji), gdyż tylko ujęcia, w których pojawia się tam pisarz, stanowią wizję obiektywną. Równocześnie jednak postaciom akcji przydajemy pewien obiektywizm charakterów. Wydaje nam się faktem oschłość i cynizm syna-prawnika oraz wynikający stąd niedosyt uczuciowy i tłumiona pogarda, jaką darzy go żona. Tymczasem finał filmu, urodziny z udziałem bliskich pisarza, ujawniają dyskretnie, że syn-prawnik jest czuły i subtelny, a jego żona jest w nim po uszy zakochana. Rysunek postaci powieściowych wynikł zatem z subiektywnych uprzedzeń pisarza, nie z życia samego, któż jednak zgodzi się przesądzać,...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Płażewski, Jerzy 1982. Język filmu, wyd. drugie uzup., Warszawa : WAiF
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.