supłanie

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) wicza za czołowego przedstawiciela nowej szkoły. Jan Kott w recenzji z „Kartoteki”, wystawionej w marcu 1960 roku przez Teatr Dramatyczny, pisał: Sztuka „dobrze, skrojona", w trzech aktach, z prologiem, epilogiem, akcją, z podłogą i sufitem, z następstwem wydarzeń, z pracowitym supłaniem intrygi wydaje się przy „Kartotece” czymś dziwacznym, obrusikiem haftowanym ręcznie w pasterki i jelenie. Każda epoka ma „naturalny” sposób pisania. I „naturalny” teatr. Różewicz ma rację. To nie są pozbierane chwyty i pomysły Becketta, Ionesco i wie...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Więź - Więź (Warszawa)
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.