styrać

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) „Masz racyę, moje życie, — pochwycił sędzia, — to książęce siedlisko niezasłużonego nieszczęścia, poważnej cnoty, pokornćj wytrwałości, pośród lekkomyślnego i igrającego Paryża, przedstawiałoby godny przedmiot dla najdzielniejszego pióra. Ten sędziwy starzec, styrany na usługach krajowi, zawsze pełen nadziei, wielki jałmużnik emigracyi, dobroczyńca swych oszczerców, — ta obok niego niezmordowana w dobrych uczynkach małżonka, matka sierót, siostra miłosierdzia dla chorych i ubogich, cały dzień zajęta swą szkołą, a i w chwilach odpoczynku wodząca ją na przechadzkę, jakby prosta ochmistrzyni,— to całe książęce plemię, od pochylonej 80ciu latami siostry do dorastających dopiero synów i ledwie rozkwitającej córki, krzątające się bez przerwy około dobra współbraci, — te przeniesione w środek Paryża Puławy, mniej przepychem ale więcej pobożnością, — te skromnie ubra ne komnaty, jeżeli niekiedy ozdobione, to przedmiotami wypracowanemi przez te szlachetne polskie niewiasty na sprzedaż dla emigrantów, jeśli rzęsisto oświetlone i ustrojone po królewsku, to na bal co rok odprawiający się na dochód dla tychże współbraci, — wszystko to, wierzajcie mi, będzie dla potomności daleko więcej zajmującym, jak dzieje Carskiego Sioła lub Zimowego pałacu...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Koźmian, Stanisław Egbert 1872. Pisma wierszem i prozą. T. 2, Poznań : Księgarnia J. K. Żupańskiego
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
czasownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.