stryny

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) ności tylko! Nazwa prasłowiańska, obca innym językom (iryjs. sruith, ‘stary’,?), nawet litewskim (strujus, ‘starzec’, pożyczka ?), należy do tych osobliwszych, jakiemi Słowianie nazwy pokrewieństwa (i bydła) zagęścili. W biblijnych stryc, stryny, stryczny, y czeskie, zamiast -yj-, nie polskie (może / opuszczono ?). Zwano stryjem i ‘wiatr pomyślny’, i ‘las’, schronisko w ostatniej potrzebie...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Brückner, Aleksander 1989. Słownik etymologiczny języka polskiego, wyd. 5, Warszawa : Wiedza Powszechna
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
przymiotnikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.