staroportugalski

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Wyrażenie orange („pomarańcza”) dostarcza wielu przykładów. W języku perskim używano słowa naranj, co znakomicie się zachowało w hiszpańskim naranja. Jednakże w językach włoskim, francuskim i portugalskim zagubiono początkowe n w podobny sposób, jak Anglicy stracili n w słowie napron. Rzecz w tym, że we włoskim, francuskim i staroportugalskim rodzajniku nieokreślonym również występuje n. Stąd otrzymaliśmy włoskie arancia. W języku francuskim arange uległo kolejnemu zniekształceniu i powstało słowo orange, a to ze względu na or, „złoto”; być może ich pomarańcze były żółte, a może uznawano je za złote jabłka Hesperyd. Mówi się, że Conca d’Oro albo Złota...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Quine, Willard Van Orman 1995. Różności. Słownik prawie filozoficzny, przeł. C. Cieśliński, Warszawa : Fundacja Aletheia
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
przymiotnikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.