starohumanistyczny

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) a polegających na wyborze coraz to innych autorów. Okres pierwszy — zgłębiania łaciny dla zbawienia duszy — stawił, rzecz prosta, na miejscu naczelnym dzieła chrześcijańskie; okres drugi, że tak powiemy, naukowy wysunął na plan pierwszy właściwe podręczniki, Arystotelesa łacińskiego oraz tak zwane artes, tj. wykłady szkolne matematyki, astronomii, a następnie medycyny, prawa itd.; trzeci, starohumanistyczny — Cycerona jako mistrza wymowy łacińskiej; czwarty — okres oświecenia — także Cycerona, ale już Cycerona-filozofa; piąty, nowohumanistyczny — Homera, tragików, Horacego. Tradycjami okresu tego żyjemy po dzień dzisiejszy, wszelako wschodzi już potrzeba dokonania takiego z literatury antycznej wyboru, który by przedstawił uczniom świat starożytny...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Zieliński, Tadeusz 1970. Po co Homer? Świat antyczny a my, Kraków : Wyd. Literackie
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
przymiotnikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.
Sąsiedztwo a tergo