staro-wenecki

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Odłożyła precz wszystkie cuda stroju, które podarował jej mąż: wesołe, barwne jedwabie włoskie, miękkie szale Weneckie, złote i topazowe djademy bizantyjskie, które czyniły ją podobną do dogaressy, staro-weneckiej, dogaressy pełnej siły i majestatu; złote pantofelki i cieniuchne złociste pończoszki. Wszystko to leżało nietknięte. Joanna ubierała się teraz...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Byrne, Don 1931. Opowieść bez nazwy, przeł. S. Kuszelewska, Warszawa : Rój
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
przymiotnikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.