spirytualista

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Wraz z nim pojmował życie jako ruch, stawanie się. Motorem tego ruchu jest prawo biegunowości, rozdwojenie, które dąży do uzyskania tożsamości ducha i materji, właściwej absolutdwi. Wraz z nim jest spirytualistą, bo odrzuca siły mechaniczne, inaterjalne, a cały świat uważa za uduchowiony: kamienie, rośliny i t. d. Rozwój przyrody jest rozwojem samowiedzy ducha czyli dążeniem do refleksji...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Mochnacki, Maurycy 1923. O literaturze polskiej w wieku dziewiętnastym, Kraków : Nakł. Krakowskiej Spółki Wydawniczej
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.