spektatorium

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Kto wzrusza ramionami nad wzniosłym komentarzem, przez Wyspiańskiego do słów tych dopisanym i żadnych zeń nie wysnuwa wniosków; kto nie domyśla się, że tak jak w starych komedio-operach na końcu widowiska wszyscy aktorzy frontem do spektatorium się ustawiali i każdy z osobna nucił jedną strofkę tzw. „wodewilu“ (w której morał sztuczki wyłuszczał i solennie obiecywał poprawę), tak i w komediach, natchnieniem czystej poezji udarowanego, teatropisa przed spadnięciem opony teatrowej —niewidzialnie dla oka widza, w duchu jeno — wszystkie najczarniejsze i najkomiczniejsze charaktery błagają Tego, co Theatrum Mundi stworzył, by zdjąć raczył ohydne maszkary z ich lic i wszystkie matactwa, wszystkie lazy błazeńskie i sprośne, w miłosierdziu Swym nieprzebranym, darował — a nikt z aktorów, reżyserów, fredrologów, czy zwykłych widzów z całą pewnością nie może twierdzić, że tak sięnie stanie; kto wówczas, kiedy już gromki aplauz widowni udatną grę komediantów nagradza, nie słyszy, iż wewnątrz tych marionet zaklęte w nich dusze płaczą i każda z nich o nic innego nie prosi, jeno o to, o co się modlił Akwinatus w swej nabożnej piosneczce pęto, quod petivit latro paenitens ...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
ŁódźT - Łódź Teatralna (Łódź)
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.