sobaczyć

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Prochor Zyków, który dopiero co wrócił z la¬ zaretu ze szramą, śladem podkutego kopyta na policzku, jeszcze krył w kątach ust ból i niezrozumienie, częściej mrugał łagodnymi, cielęcymi oczami; Jegorka Żarkow przy każdej okazji sobaczył ciężkimi, nieprzystojnymi wymysłami, gadał więcej świństw niż dawniej i klął wszystko na świecie; z tego samego chutoru, co Grigorij, Emelian Groszew, poważny i solidny Kozak, cały zrobił się jakiś kanciasty, sczerniał, głupio się śmiał i śmiech jego nie był samorzutny, był ponury...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Szołochow, Michał 1949. Cichy Don. [T. 1-2], przekł. W. Rogowicz, A .Stawar, wyd. trzecie, Warszawa : Czytelnik
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
czasownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.