snukać

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) a. stręblówka ‘zbieranie kłosów na ściernisku’. Z przymiotników niech posłużą za przykład: czerstwy ‘świeży’, latowy ‘letni’ (o porze roku), chorobny ‘szkaradny, zły*, obski ‘obcy’, bestry ‘pstry’, drętki ‘cierpkij wiśny ‘giętki’, z czasowników: manyzgować ‘próżnować’, dydkać ‘ssać’, śwignąć i ćpić ‘rzucić’, głygdać ‘łechtać*, głużyć ‘gaworzyć’, lelać (się) ‘pieścić (się)’, pierdolić ‘dużo gadać, pleść głupstwa’, snukać a. snuwać ‘cerować pończochy’, mądrować się ‘wymądrzać się, sprzeczać się’, z przysłówków: szagą ‘ukośnie’, ździebko ‘trochę’, dość ‘dużo’, sam, sa ‘tu, tutaj’. Są to przeważnie wyrazy często używane i dlatego zwracające uwagę. Dodać jeszcze trzeba, że większości tych wyrazów używają także mieszkańcy miast, nawet inteligencja poznańska...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Urbańczyk, Stanisław 1962. Zarys dialektologii polskiej, wyd. 2 zmien. i rozszerz., Warszawa : PWN
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
czasownik

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.