smakoszowski

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Nie znają, co to nuda! Świadczy o tym (rzecz, której nie da się skłamać) humor zawarty w ich listach, świadczą ich wesołe zabawy, ich wierszyki przy „śpiewodajnym winie” recytowane. Panuje w nich zupełna szczerość, która każe chwalić miód, „tylec zającowy”, „biszkopteczki i flaszeczki” i komponować uroczyste wiersze w rodzaju: „Wielka kiełbaso, któż cię uczcić zdoła?” Obok motywów smakoszowskich niemałe miejsce zajmują anegdoty i plotki lokalne, rubaszne nieraz (acz dodać trzeba, że jeden tom poezji filomackiej zawiera rubaszności mniej więcej tyle, ile jej dziś potrafi zmieścić jedna recenzja teatralna); należną pozycję zajmuje i „łagodna dziewkolubska cnota”. Najnaturalniej jednak zahacza ich humor...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Borowy, Wacław 1952. Studia i rozprawy. T. 1-2, Wrocław : ZNiO
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
przymiotnikliczba mnoga

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.