skandynawizm

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) „międzymorza szlezwik-holsztyńskiego“. Uważała go ona po prostu za przeciwny biegun skandynawizmu, który charakteryzowała, jak następuje: „Uwielbienie dla brutalnego, brudnego, korsarskiego narodu staronordyckiego, dla tych głębokich, zamkniętych w sobie natur, które swych nieokiełzanych myśli i uczuć nie umiały wyrażać w słowach, lecz w czynach, a mianowicie w brutalności względem kobiet, nieustannym pijaństwie i w łzawym sentymentalizmie, przechodzącym na przemian w szał krwiożerczy“. Sytuacja była o tyle dziwaczna, że pod reakcyjnym sztandarem skandynawizmu walczyła właśnie opozycja mieszczańska w Danii, stronnictwo tak zwanych (od przepływającej na granicy między Szlezwikiem i Holsztynem rzeki Eider) Eiderowskich Duńczyków, którzy po danizacji Księstwa Holsztyńskiego łaknęli rozszerzenia duńskiego obszaru gospodarczego, ażeby potem całe państwo umocnić przez nadanie mu nowoczesnej konstytucji, podczas gdy walka tych księstw o swe stare, zawarowane prawa oznaczała mniej lub więcej walkę o przywileje feudalne i dynastyczne świecidełka...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Mehring, Franciszek 1950. Karol Marks. Historia jego życia, Warszawa : KiW
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.