sentymentalno-dumny

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) raz stracony”. Bo wyznaj, Filu. że tak sobie powiedziałeś w sumieniu Twoim, sądząc, że już wyegzaltowany, nigdy się na nic nie przydam tej ziemi, ani się imę pługa, który innych ludzi tak ręce morduje... Otóż przeciwnie się dzieje, kochany Teofilu. Właśnie ta część sentymentalno-dumna natury mojej, która mnie względem rzeczy świata pogardliwym czyniła, opadła ze mnie, a ja teraz bliższy jestem poczciwych ludzi niż ludzi blichtrem świecących — a że nie jestem bez miłości sprawiedliwej, dowiodę Ci kiedyś przyjechawszy do domku Twego...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Słowacki, Juliusz 1990. Dzieła wybrane. T. 6. Listy do matki, Wrocław etc. : ZNiO
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
przymiotnikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.
Sąsiedztwo a fronte

K) Słowa obecne w Słowniku ortograficznym języka polskiego Władysława Kokowskiego i pominięte w indeksie, ze względu na założenia NFJP.