samoprzeczenie

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) 3 „Tylko całkiem zwariowani maniacy zamykają się tak w sobie, że o tym, co się z nimi dzieje, nikt nie wie, ale i tacy nawet starają się innym ludziom udzielić wiadomości o swojej skrytej naturze i tajemniczym usposobieniu. Arystokratyzm też, który niedawno był jednym z pierwiastków pewnych estetycznych doktryn, jest objawem zabawnego samoprzeczenia, gdyż jednocześnie ze swoją pogardliwą wyłącznością dąży on usilnie do ujawnienia się, do narzucenia się opiniom innych ludzi i bynajmniej nie chce pozostać samotnym i nieznanym” — pisał Witkiewicz na początku Dziwnego człowieka (s. 13, 14), adresując te słowa do Z. Przesmyckiego przede wszystkim...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Olszaniecka, Maria 1984. Dziwny człowiek (O Stanisławie Witkiewiczu), Kraków ; Wrocław : Wyd. Literackie
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.