samo-czynny

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) osobniczego umierania i usunie z dziejów sukcesję pokoleń. Zwycięstwo nad śmiercią w drugim znaczeniu, zasadniczo już nie biologicznym, musiałoby być bezpośrednim dziełem ludzkiej osobowości; jakodzieło swego życia celowego wypracowywałaby sobie ona nieśmiertelność w ludzkich dziejach, w ludzkiej kulturze, zdobywając w nich dla siebie w ten sposób dalsze życie, już jednakże nie samo-czynne, niesamodzielne. I to także prawda, że człowiek nie chce, aby jego osobisty dorobek, wszystkie jego doświadczenia życiowe, zarejestrowane i skumulowane w jego osobowości, a przekraczające swą wartością poznawczą jego życie wyłącznie osobnicze, szły na marne, kiedy umiera...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Szewczyk, Jan 1971. Filozofia pracy, Kraków : Wyd. Literackie
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
przymiotnikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.