rozwonić

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Ale nie skrzyczał chłopców stróż duchownego mienia: był ślepy! Patrzył z bramy swymi białymi oczami, łapał w ramiona ciepły powiew kamieńców, niegroźny jak strach na wróble. Potem wszedł między łęty bobu, długo łopotał białą sutanną w rozwonionych lewkoniach, aż wreszcie zmarniał w gorejących słonecznikach...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Twórczość - Twórczość (Kraków / War­­­­­sza­wa)
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
czasownikliczba mnoga

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.