rozbłyskiwanie

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Augustyna, to teorie piękna wypracowane przez Alberta Wielkiego i jego ucznia — Tomasza z Akwinu czerpały głównie ze źródeł arystotelesowskich. Nie znaczy to jednak, by były kontynuacją estetycznej myśli Arystotelesa: brały z niego raczej założenia metafizyczne lub teoriopoznawcze, które wykorzystywały w estetyce. Sam Albert nawiązał tu przede wszystkim do teorii hylemorfizmu, czyli złożenia przedmiotu z materii i formy. Piękno to błyszczenie czy rozbłyskiwanie formy nad podporządkowanymi jej częściami materii. W ten sposób interpretował też Albert definicję piękna: consonantia to harmonia części materialnych, claritas to owa ,,resplendentia iormae": ,,Tak jak do piękna ciała potrzebne jest, by miało właściwą proporcję członków oraz blask barwy ...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Legowicz, Jan (red.) 1979. Historia filozofii średniowiecznej, Warszawa : PWN
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.