reformowanie

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) bardziej się stosują. I my używamy zwrotów francuskich, mówimy „nie mogę jak tylko” i podobnie, i my kujemy wyrazy nakształt tej Gwiazdouważni, z której się Śniadecki tak śmieje, i my mamy „reformatorów mowy polskiej, których ta jest cecha, że jak dawniej kto tylko urodził się szlachcicem bez nauki i usposobienia, sądził się zdatnym na prawodawcę, na sędziego, na ministra, tak teraz każdy młody literat ma się za geniusza, powołanego do reformowania narodu i do rządzenia jego oświatą”. Cóżby powiedział Śniadecki, gdyby wstał z grobu i słyszał nasze przeczenia z czwartym przypadkiem, nasze prawno-polityczne ustroje państwowych instytucyj, nasze kwestye myślowe, ba, nasze czynności wolowe, i cały ten potworny szwargot, który my nazywamy naszym językiem urzędowym, prawniczym, i publicystycznym? Nie powiedziałby, że zapo...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Tarnowski, Stanisław 1904. Historya literatury polskiej. T. 4-5, wyd. drugie, przejrz. i dopełn., Warszawa : Słowo
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.