przypochlebny

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) — Jutro zrana muszę pójść do spowiedzi — burczał, nie patrząc na nich. — Ksiądz proboszcz zabronił mi dawać brygantom jeść i pić. Ledwo to się znalazło w Paryżu, już zaczepiają chrześcijan i napastują dziewczyny. Ale żaden jeszcze nie wyciągnął z kiesy dukata. Tu siedzi pierwszy z nich, który nie pije zadarmo — powiedział głosem napół przypochlebnym, napół drwiącym. Henri oburzony zerwał się z miejsca...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Mann, Henryk 1936. Młodość króla Henryka Czwartego. T. 1-2, przeł. A. Wat, M. Wasermanówna, Warszawa : Rój
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
przymiotnikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.