pryczyć się

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) nic nie robił, pryczył się, żarł, pił, ona znosiła mu co najlepsze i podtykała, nieraz tylko znikał na dzień albo dwa, żeby stuknąć kogoś w okolicy, taką już miał naturę, że przestać nie umiał, a tych trzech Żydków, pan wie, co w miasteczku się uchowało, to on, chłopów polskich też kilku, jak jechali na targ, stuknął. I zawsze potem czuł się...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Odojewski, Włodzimierz 1962. Zmierzch świata, Warszawa : Czytelnik
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
czasownikliczba pojedynczaforma zwrotna

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.