prychanie

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Z tumanu tego, w któiym także gubił się jeden koniec drogi, zaczęła się wyłaniać postać jeźdźca, zdążającego ku Montmorency. Jechał szybko, dobrym kłusem, a gdy się zbliżył o tyle, że już można było dosłyszeć wesołe prychanie konia, okazało się, że wierzchowiec był zwykłym konikiem chłopskim, gniadej maści, jeździec zaś, barczysty, słusznego wzrostu, o twarzy wygolonej i czerstwej, nie wyglądał na więcej, niż na lat sześćdziesiąt. W dużym słomianym kapeluszu pasterskim na gło...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Hoesick, Ferdynand 1923. Paryż, Warszawa etc. : Gebethner i Wolff
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.