prowokacyjka

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) robi Gombrowicza, kopiując usilnie własne chwyty64, ba! — poszczególne obrazy i zwroty55, ta powieść półrealistyczna, gdzie sam autor nie wie, czy kusić się o realia okupacyjne, czy je zlekceważyć 56; ta niesmaczna ramota, gdzie pod zadymionym przez krematoria niebem dwaj panowie dają upust swym wyszukanym gustom; ta prowokacyjka, pisana — jak sam mówi — „trochę na przekór" 57, ot — aby raz jeszcze pociągnąć za ogon lwa sarmatyzmu — wywołała wśród naszych Sarmatów — zamiast zgorszenia, na które kokieteryjnie była obliczona — lawinę pochwał, wyróżnień, nagród58. Cóż się stało? Stało się to, że z pisarza, któ...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Sandauer, Artur 1966. Dla każdego coś przykrego, Kraków : Wyd. Literackie
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
rzeczownikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.