prateatralny

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) Powyżej rzucone myśli o odrodzeniu teatru nie odnoszą się do Polski. Teatr nasz, na ogół pogrążony w realizmie, z wolna zwraca się ku nowym formom. A jednak miał ongi wspaniałą przeszłość jako teatr religijno-ludowy XVI i XVII stulecia, żeby nie mówić o szczątkowych formach widowisk prateatralnych, przechowanych dotąd w tradycji gminu; jednak miał swych marzycieli-jasnowidzów, pragnących widzieć go Świątynią (Mickiewicz); jednak w dramatyce trójcy romantycznej, Norwida i Wyspiańskiego ukryte są kształty Polskiej Sceny Monumentalnej; Zabłocki, Fredro i Bliziński — wszak to dosyć, by móc komedii ojczystej gmach osobny stawić!...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Udalska, Eleonora (wyb. i oprac.) 1979. Teatrologia w Polsce w latach 1918-1939. Antologia, Warszawa : PWN
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
przymiotnikliczba mnoga

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.