powyrastać

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) na szpilkach, a Belcia robi brewerie z powodu kolacji; z punktu nas zacznie odpasać: ona jest pewną, że w mieście się nie jada, więc jeśli chcesz ją ująć, od razu pałaszuj co się zowie, bo się gotowa obrazić, a jak się obrazi, to się też nie martw, bo cię pierwsza przeprosi. Paradna! — mówił dalej, jakoby rozpamiętując — ma dużą nogę, ale jeszcze większy pantofel: Ignac — mortusL. Musiały im jednak powyrastać urwisy. Prawda, zdaje się nic, a Zygmuś ma ze siedem lat, bagatela! Mieczyś znów pięć, Aurelka trzy, a ten ostatni pędrak — rok... Bo to, widzisz, śmiejemy się z Belladonki, że, jak buraczany wysadek, co dfugi rok wydaje nasienie... Będzie się miał Ignaś z kim czubić... Spij, Marynka, śpij i nie bój się nic!...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Daniłowski, Gustaw 1947. Z minionych dni. Fragmenty powieściowe, Warszawa : Czytelnik
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
czasownik

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.