pomolierowski

Słowo poświadczone w fotocytacie:
(...) w ogóle dowodem niemałej jego pomysłowości i... odwagi, bo wprawdzie nie silił się na oryginalność: owszem, czerpał skąd się dało: i z teatropisarzy jezuickich Zachodu (produkujących sztuki szkolne bądź po łacinie, bądź po francusku), i z klasycznych wątków Plauta, i z Moliera, i z komedii pomolierowskiej ; korzystał nawet (jak nie bez dowodów utrzymuje Stender-Petersen) i z autorów włoskich, nawet z Duńczyka Holberga; cóż, kiedy pisząc z myślą o przedstawieniach amatorskich w konwiktach, musiał się obchodzić bez ról kobiecych (czyli „osób białogłoskich”), „których zażywanie — jak trafnie pisał — wiele łatwości w robieniu komedii przynosi”. Nie lada zadanie to było przedstawić np. Les Femmes...

Dodatkowe informacje

Diachroniczna częstość użycia słowa (wystąpień na milion wyrazów):
Lokalizacja ekscerptu na stronie:
Adres bibliograficzny:
Borowy, Wacław 1952. Studia i rozprawy. T. 1-2, Wrocław : ZNiO
Etykiety gramatyczne poświadczenia:
przymiotnikliczba pojedyncza

Zastrzeżenia

W naszych materiałach trafiają się błędy, są nieuniknione w tak wielkim zbiorze danych. Procentowo nie jest ich jednak więcej niż w klasycznym 11-tomowym Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego. Ciągle je wyszukujemy i nanosimy natychmiast poprawki, co w epoce przedelektronicznej było zupełnie niemożliwe.